چگونه برای ورزش انگیزه پیدا کنیم؟

نقش انگیزش بر تغییر و یا حفظ رفتاری خاص در ورزشکاران همیشه حائز اهمیت بوده است. اما از آنجا که چگونی اثر انگیزش بر رفتار، مکانیزمی پیچیده و کمتر شناخته شده دارد، کمتر به آن پرداخته می شود.

انگیزش چیست؟

در اینجا تعریف دکتر ریچارد رایان، نویسنده نظریه خودمختاری را از انگیزه ذکر می کنیم: انگیزه مربوط به انرژی، جهت و ماندگاری آن است. انگیزش، انرژی ای است که رفتار ما را هدایت می کند. این انرژی می تواند از منابع مختلفی باشد. ما می توانیم انگیزه ای برای پیگیری نتایجی که می خواهیم به آنها برسیم، مانند داشتن بدنی بهتر داشته باشیم. همچنین می توانیم انگیزه ای برای جلوگیری از نتایجی داشته باشیم که آنها را نمی خواهیم، مانند درد، خستگی، یا انتقادات دیگران.

خودتنظيمي

نظريه خودتنظیمی یک پيوستار را ارائه مي دهد. این نظریه نشان می دهد که انگیزه ما می تواند کیفیت و عاملی بیرونی یا عاملی درونی داشته باشد.  پایینترین نقطه پیوستار، زمانی است که یک فرد حتی نمی داند که چرا درگیر یک رفتار شده است و ارتباطی با آن برقرار نمی کند. نقطه بعدی در این پیوستار تنظیم خارجی است، به این معنی که گاها افراد رفتارشان را تنها برای رسیدن به برخی نتایج بیرونی مانند پاداش و جایزه انجام داده و انجام آن عمل، ارزشی شخصی و درونی برایشان ندارد. مثلا دلایلی که برای از دست دادن وزن داریم، انگیزه بیرونی است. کاهش وزن چیزی است که ما دریافت می کنیم، زیرا ما تمرین می کنیم. اما آیا خود فعالیت ورزش کردن را دوست داریم؟

 مرحله بعدی انگیزش، تنظیمات تحمیل شده می باشد. هنگامی که یک رفتار برای اجتناب از گناه یا شرم از دیگران و به دلیل فشار از سوی دیگران انجام می شود. در رفتار این اشخاص ((بایدهایی)) وجود دارد که ممکن است شامل این موارد بشود:

"من باید بیشتر ورزش کنم، این برای من خوبتر و بهتر است" یا "همسر من فکر می کند که من باید بیشتر ورزش کنم."

در مرحله بعدی به تنظیمات انگیزشِ تعریف شده و مشخص در این پیوستار می رسیم. زمانی که ورزشکار ارزشِ ورزش و پیامدهای آن را می داند، اما هنوز از انجام آن لذت نمی برد. آنها برای رفتار خود دلایلی مانند این دارند '' ورزش یک بخش کلیدی از شیوه زندگی سالم من است "، اما هیچ" بایدی " در آن وجود ندارد.

سطح بعدی پیوستار، تنظیمات انگیزش یکپارچه است. فرد تمرین می کند زیرا این بخشی از هویت وی است و با اهداف زندگی و ارزشهای اصلی او سازگارشده است. بنابراین شخص با خود فکر می کند که "من یک تمرین کننده هستم '' یا '' من یک فرد فعال هستم.'' سرانجام، تنظیم درونیِ (یا ذاتی) انگیزه، زمانی است که یک فرد فقط برای ارزشمندی و لذت بردن از رفتاری خاص، آن را انجام می دهد. آنها ورزش را به خاطر خود نفس ورزش دوست دارند و نه فقط به دلیل آنچه که ممکن است به عنوان مزایای ورزش دریافت کنند. بسیاری از ورزشکاران حرفه ای فیتنس، ورزش را فقط به این دلیل که آن را دوست دارند انجام می دهند. (این اصطلاحات و توضیحات بیشتر در مورد در جدول پایین ارائه شده است).

این ویژگی های مختلف انگیزش به ایجاد بدترین یا بهترین رفتارهای پایدار و نتایج فیزیولوژیکی از قبیل رضایت شخصی و سلامت روانی منجر می شود. اینکه یک فرد به ورزش کردن روی می آورد ممکن است تحت تاثیر تمام ویژگی های انگیزشی در پیوستاری که درباره آن توضیح دادیم باشد و هدف ما این است که تمرکز خود را بیشتر به این عوامل انگیزشی معطوف کنیم.

به همین دلیل است که بعضی ها برای ذکر دلیل پرداختنشان به ورزش می گویند: "من ورزش می کنم تا بهتر به نظر برسم" و برخی با خود می گویند: "من ورزش می کنم و انجام این کار را دنبال می کنم، چون فکر می کنم مهم است و چون این کار را دوست دارم". اینها انگیزه هایی هستند که احتمالا به نتایج بهتر مانند استقامت و رضایت شخصی مربوط می شوند. در یک خلاصه تحقیق، استاد دیوید گزارش داد که افرادی که ورزش را بیشتر به خاطر دلایل خارجی مانند مدیریت وزن، شروع می کنند نارضایتی بیشتری درمورد بدنشان داشته، صرف نظر از اندازه واقعی بدن (به ویژه در مورد زنان)، عزت نفس پایین تری داشته و پایبندی کمتری به تمرین دارند. کاهش وزن و بهبود ظاهر، که از تنطیمات خارجی انگیزش هستند، دلایلی مشترک برای شروع تمرین می باشند، بنابراین ما باید تمرکز خود را بر ایجاد خود انگیزشی بیشتر بر روی این افراد و مخصوصا آنهایی که رغبتی به شروع تمرین نشان نمی دهند، معطوف کنیم. ما متوجه شده ایم، که افرادی که انگیزش آنان تنظیم داخلی دارد، در مقایسه با آنانی که تنظیمات انگیزشی تعریف شده دارند، درباره سلامتی و رضایت واژه هایی تقریبا یکسان بکار می برند.

ما فکر می کنیم این امکان وجود دارد که بسیاری از مردم ممکن است هرگز به واقع از ورزش لذت نبرند، اما می توانند ارزش آن را درک کنند. اگر مردم بتوانند به جای استفاده از ورزش برای رسیدن به یک هدف خارجی (مثل کاهش وزن)، به ورزش ارزش داده و به خود به عنوان یک ورزشکار نگاه کنند، این امر ممکن است برای استقامت و پایداری در تمرین، ارزش گذاری شخصی تمرین و رسیدن به مزایای سلامت فیزیکی کافی باشد. مردم اغلب به اهدافی همچون کاهش وزن وابسته می شوند، اما مهم است که بر اهدافی که بیشتر درونی هستند، مانند لذت بردن از تمرینات پیوسته ورزشی تمرکز کنند.

چگونه میتوانیم بر کیفیت انگیزش خود تاثیر بگذاریم؟

محدوده تعیین خود-انگیزشی  تا حدی به این مربوط می شود که هر شخص تا چه حد از تجربه سه نیاز روانشناختی پایه خود احساس رضایت می کند: شایستگی، استقلال و وابستگی. این تئوری پیشنهاد می کند که با هدف گیری این سه نیاز و با ایجاد زمینه هایی که آنها را برآورده می کنند، می توانیم انگیزه درونی بیشتری تولید کنیم. نیاز به شایستگی، زمانی ارضا می شود که افراد در زمینه رفتاری خاصی تاثیر گذار بوده و احساس کنند می توانند نتایج و رسیدن به موفقیت را کنترل کنند. نیاز به استقلال زمانی ارضا می شود که شخص احساس می کند، شخصا رفتار خود را تایید یا انتخاب کرده و آن را تحت فشار و یا کنترل توسط دیگران انجام نداده است. و نیاز به وابستگی زمانی ارضا می شود که افراد در یک زمینه رفتاری، از دیگران قدردانی کنند.

نقش انگیزه در تغییر رفتار

منابع

https://journals.lww.com/acsm-healthfitness/Fulltext/2009/01000/THE_ROLE_OF_MOTIVATION_IN_BEHAVIOR_CHANGE__How_Do.6.aspx