تفاوت های فیتنس و بدنسازی
اگر بخواهیم به چشم فردی که ورزشکار نیست بنگریم، هر دوی مدل های فیتنس و بدنسازان تقریبا یکی به نظر می رسند. آنها فیزیک های باور نکردنی را از خود نشان می دهند که دیگران را متعجب کرده و نشان می دهند چگونه یک بدن به طور بالقوه می تواند به توسعه و رشد برسد. اما واقعیت این است که بین این دو تفاوت هایی وجود دارد. مسابقات بدنسازي از دهه 1960 تاكنون در حال توسعه بوده و با گذشت زمان این توسعه در حال ادامه است و این رشته به جهان نام هاي بزرگی مانند آرنولد شوارتزنگر و جي كاتلر را معرفي كرده است.
اگر بخواهیم به چشم فردی که ورزشکار نیست بنگریم، هر دوی مدل های فیتنس و بدنسازان تقریبا یکی به نظر می رسند. آنها فیزیک های باور نکردنی را از خود نشان می دهند که دیگران را متعجب کرده و نشان می دهند چگونه یک بدن به طور بالقوه می تواند به توسعه و رشد برسد. اما واقعیت این است که بین این دو تفاوت هایی وجود دارد.
مسابقات بدنسازي از دهه 1960 تاكنون در حال توسعه بوده و با گذشت زمان این توسعه در حال ادامه است و این رشته به جهان نام هاي بزرگی مانند آرنولد شوارتزنگر و جي كاتلر را معرفي كرده است.
در مقایسه، مدلینگ فیتنس، رشته ای نسبتا جدید در بدن سازی است. این رشته تمرکز بیشتری روی آمادگی جسمانی دارد تا سایز کلی و قدرت ورزشکاران.
مدل های فیتنس و بدنسازان برای رسیدن به اهداف متفاوتی تمرین می کنند
هدف اصلی بدنسازان، دستیابی به توده های عضلانی بیشتر با بزرگتر کردن و چگال تر کردن عضلات است. ضمن اینکه در طول مسابقات درصد چربی بدن آنها باید بین 3 تا 7 درصد باشد. به همین علت، بدنسازان بر روی تمریناتی تمرکز می کنند که دارای تکرارهای کم و مقادیر زیادی از وزنه باشد. این روش تأکیدی بر افزایش توده عضلانی بوده و به این معنی است که تمرینات قلبی عروقی به اندازه خیلی زیاد در این رشته استفاده نمی شود.
بدنسازان معمولا بدن خود را تا نقطه اوج فشار می رسانند و اغلب به نقطه واماندگی و خستگی می رسند - به این معنی که آنها به معنای واقعی کلمه دیگر نمی توانند تکراری را انجام دهند- تا از این طریق عضلات خود را مجبور به بازسازی و تقویت در مرحله ریکاوری بعد از تمرین کنند.
از طرفی هدف مدل های فیتنس، فقط توجه و تمرکز بر سلامتی و حفظ فرم زیبای بدنشان است و درصد چربی بدنشان را بین 3 تا 12 (بسته به جنسیتشان) نگه می دارند. آنها به اندازه یک بدنساز خیلی نگران داشتن عضلات بزرگ نیستند و وقت بیشتری را صرف ساختن گروههای عضلانی اصلی در بدن خود می کنند.
هنگامی که مدل های فیتنس پایه مناسبی را در بدن خود به دست آوردند، مدت زمان بیشتری را صرف ساختن عضلات شش تکه شکم، پاها و باسن تراشیده در خود خواهند کرد. آنها همچنین تقریبا نیمی از زمان کار خود در باشگاه را صرف انجام تمرینات کاردیو می کنند. هنگام کار با وزنه، آنها تکرارهای بیشتر با وزنه کمتر را نسبت به بدنسازان انتخاب می کنند.
تغذیه برای حفظ یا رشد عضلات؟
در حالی که هر دوی بدنسازان و مدل های فیتنس رژیم های نسبتا مشابه را در دستور کار خود قرار می دهند، هنوز بین این دو تفاوت هایی وجود دارد. ورزشکاران هر دو رشته بر مصرف پروتئین، کربوهیدرات و سبزیجات و مصرف منظم مکمل پروتئین و کراتین تأکید دارند.
تفاوت اصلی در میزان مصرف کالری آنهاست
تفاوت عمده میزان کالری مصرفی آنها در طول روز است. بدنسازانی که در حال تلاش برای دستیابی به توده عضلانی بیشتر هستند، به طور منظم، در صورتی که وزن بالایی داشته باشند روزانه حدودا بیش از 5000 کالری مصرف می کنند، در حالی که مدل های تناسب اندام سعی دارند تا حداکثر 2500 کالری دریافت کنند.
در ادامه تفاوتهای ذکر شده به اختصار آورده شده است. اگر شما در مسیر رسیدن به تناسب اندام ایده آل خود هستید، امیدواریم این مطالب به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید که کدام یک را انتخاب کنید: مدل فیتنس یا یک بدنساز شدن؟ و اما تفاوت ها :
1. توده عضلانی
بدن سازی بر عضله سازی متمرکز است. برای بدنسازان معمول است که تمرین را در هر ست تا زمانی که به "خستگی و ناتوانی عضلانی" برسد (تا زمانی که از لحاظ جسمانی نتوانند حتی یک تکرار دیگر را ادامه دهند) انجام دهند. به این ترتیب در طول مدت ریکاوری، عضلات بازسازی و قوی تر می شوند.
هدف اصلی بدنسازان این است که عضلات را در بالاترین سایز ممکن بسازند، در حالیکه مدلهای فیتنس بر روی ساخت عضلات تمرکز نمی کنند، بلکه بیشتر سعی دارند که عضلاتشان را به صورت مجسمه ای متناسب و تراشیده بسازند. این به این معنا نیست که مدل های فیتنس عضلات کمی دارند، فقط بحث سر این است که عمده تمرکز آنها بر روی ساخت توده عضلانی نیست.
2. کالری مصرفی
مدل های فیتنس بر کاهش درصد چربی متمرکز هستند، بنابراین رژیم غذایی آنها اغلب نیاز به مصرف حداقل کالری دارد. اما این نیز اغلب به نوع بدن فرد و متابولیسم او بستگی دارد.
از سوی دیگر، بدنسازان اغلب مصرف کالری بیشتری در دستور کار دارند ضمن اینکه در تلاش برای از بین بردن چربی و رشد عضلات هستند.
این تنها در طول فصل رقابت است که بدنسازان برای کاهش میزان کل چربی بدن خود شروع به کاهش کالری دریافتی خود می کنند تا کات تر و عضلانی تر به نظر برسند. این در حالی است که مدل های فیتنس در تمام طول سال ها باید بدنی با درد چربی پایین داشته باشند.
3. پروتئین
پروتئین ها رشد توده عضلانی را افزایش می دهند. بدنسازان سطح بالای پروتئین را از غذاهای غنی از پروتئین و مکمل های پروتئینی در طول روز مصرف می کنند. در حالی که مدل های فیتنس با توجه به نوع بدن و میزان متابولیسم شان پروتئین مصرف می کنند.
4. جلسات تمرین
در جلسات تمرینی بدنسازان، ورزشکاران این رشته بیشتر بر روی وزن زدن متمرکز هستند و تمرینات آنها اغلب شامل تمرین های کاردیو نیست و اغلب جلسات تمرینی طولانی تری نسبت به مدل های فیتنس دارند.
از سوی دیگر مدل های فیتنس اغلب تمرینات کاردیو و برخی از تمرینات با وزنه را انجام می دهند. جلسه تمرین فیتنس کاران شدیدتر اما کوتاه تر از تمرینات بدنسازان است!
مدل های فیتنس برای ایجاد توازن و موزونی در عضلات در تمام بدن تمرین می کنند، در حالیکه بدنسازان برای ساخت عضلات بیشتر تمرین می کنند.
5. مکمل ها
اگرچه هیچ قانون مکتوبی وجود ندارد، اما به طور کلی، بدنسازان برای به حداکثر رساندن توانایی ساخت عضلات خود، مکمل های بیشتری را نسبت به مدل های فیتنس مصرف می کنند.
برای مدل های فیتنس، عادات غذایی سالم حیاتی هستند. آنها بر روی جایگزین های طبیعی تر و مکمل هایی که سلامت بدن و قدرت بدن را به طور کلی فراهم می کنند تمرکز می کنند.
شباهت بین این دو رشته
در پایان، به این نتیجه می توان رسید: بدنسازان و مدلهای فیتنس و تناسب اندام اهداف مشابهی دارند. آنها هر دو می خواهند محدودیت فیزیکی شکل و فرم بدن انسان را از بین برده و به بالاترین پتانسیل خود برسند. ورزشکاران این دو رشته هر کدام از این دو هدف را که بخواهند، باید وقت زیادی را در باشگاه صرف کنند.
https://blackwoodfitness.com.au/personal-training/difference-between-fitness-models-bodybuilders/
https://www.fitin-meals.com/what-are-the-differences-between-fitness-models-and-bodybuilders
مطالب مرتبط
