مواد معدنی مهم در ریزش مو

ریزش مو یکی از مشکلات رایجی است که بیشتر افراد در دوره هایی خاصی از زندگی خود تجربه می کنند. نوع موی هر فرد، میزان پرپشتی و کم پشتی، میزان رشد و ریزش آن به عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، میزان سلامت و نوع رژیم غذایی بستگی دارد. 

ریزش مو یکی از مشکلات رایجی است که بیشتر افراد در دوره هایی خاصی از زندگی خود تجربه می کنند. نوع موی هر فرد، میزان پرپشتی و کم پشتی، میزان رشد و ریزش آن به عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، میزان سلامت و نوع رژیم غذایی بستگی دارد. برخی بیماری ها ممکن است مشکلات مو را به عنوان یک علامت عمومی به همراه داشته باشند. برای مثال در کم کاری تیروئید (هیپوتیروئیدی)، رشد ناخن ها کند شده، موها خشک و شکننده شده و به راحتی می ریزند. برخی مکمل های ورزشی مانند مکمل های استروئیدی باعث ریزش مو می شوند. تشخیص علت ریزش برای درمان آن بسیار حائز اهمیت است.

کمبود های تغذیه ای یکی از دلایل مهم ریزش مو هستند. کمبود مواد مغذی ممکن است به دلیل تغییر نیاز به املاح و ویتامین ها در اثر بیماری ها یا به دلیل سوءجذب و یا دریافت کم از رژیم غذایی باشد. افرادی که ریزش مو به دلیل کمبود مواد مغذی دارند، می توانند از رژیم درمانی و مکمل یاری صحیح برای رفع کمبود و بازیابی ذخایر آن ماده مغذی استفاده کنند.

در ادامه به مواد معدنی مهم برای بهبود ریزش مو اشاره شده است:

آهن

کمبود آهن یکی از متداول ترین کمبود های تغذیه ای رایج در جهان است که باعث ریزش مو می شود.

اگرچه مکانیسم عمل آهن که بر رشد مو اثر می گذارد، به خوبی شناخته شده نیست، اما می توان گفت ماتریکس سلول های فولیکول مو یکی از سریع ترین تقسیم های سلولی را در بدن دارند. کمبود آهن ممکن است با ریزش مو از طریق نقش آن به عنوان کوفاکتور برای آنزیم ریبونوکلوئوتید ردوکتاز، که آنزیم محدود کننده سرعت برای سنتز DNA است، شرکت کند.

علاوه بر این، چندین ژن در فولیکول موی انسان شناخته شده اند که برخی از آنها توسط آهن تنظیم می شوند.

گروه های جمعیتی که بیشتر در خطر کمبود آهن قرار دارند عبارتند از:

·       زنان قبل از سنین یائسگی به دلیل خونریزی در عادت ماهانه

·       زنان یائسه و مردان ممکن است به دلیل از دست دادن خون از دستگاه گوارش، در معرض خطر کمبود آهن باشند.

·       یکی دیگر از ریسک فاکتورهای ایجاد کننده کمبود آهن، اختلالات سوءجذب است مانند بیماری سلیاک

·       برخی دسته های دارویی مانند H2 بلاکرها باعث کاهش جذب آهن می شوند. زیرا آهن برای جذب نیاز به PH اسیدی دارد.

·       افراد گیاهخوار نیز در خطر کمبود آهن هستند. آهن غیر هم که در منابع گیاهی وجود دارد، زیست دسترسی کمتری نسبت به آهن موجود در گوشت و ماهی دارد.

افرادی که مکمل آهن دریافت می کنند باید پایش و ارزیابی شوند و طول مدت استفاده از مکمل کنترل گردد. زیرا مصرف زیاد آهن  و اضافه بار آهن در بدن می تواند باعث ایجاد سمیت شود.

نیاز به آهن در طول دوران های مختلف زندگی تغییر می کند. در زنان بزرگسال تا سن 50 سالگی نیاز روزانه به آهن 18 میلی گرم و مردان 8 میلی گرم است. پس از یائسگی نیاز زنان و مردان مشابه می شود و معادل 8 میلی گرم است. همچنین نیاز به آهن در دوران بارداری افزایش یافته و به 27 میلی گرم می رسد.

منابع غذایی غنی آهن عبارتند از:

-        جگر

-        غذاهای دریایی مانند صدف و ماهی

-        گوشت بدون چربی ماکیان

-        لوبیا

-        سبزیجات

-        زرده تخم مرغ

-        غلات کامل

-        نان های غنی شده

روی

تخمین زده می شود که حدود 17 درصد جمعیت جهان در معرض دریافت ناکافی روی هستند. این رقم در جنوب آسیا بیشتر بوده و تا حدود 30 درصد می باشد.

روی نقش عمده ای در پوست و مو دارد و غلظت آن در لایه ی درم بیشتر از غشای میان پوست است. روی از جمله املاح ضروری است که برای صدها آنزیم، فاکتورهای رونویسی و بیان ژن مورد، نیاز می باشد.

با اینکه مکانیسم عمل آن هنوز مشخص نیست،, یکی از احتمالات بر نقش روی به عنوان یک عنصر ضروری برای شماری از متالوآنزیم ها که برای ساخت پروتئین و تقسیم سلولی مهم هستند، تمرکز می کند.

از ریسک فاکتورهای کمبود روی می توان به دریافت ناکافی، منطقه جغرافیایی، از دست دادن و یا تقاضای بیشتر بدن، اشاره کرد.

کمبود روی خیلی شایع و متداول نیست اما ممکن است در افراد با رژیم های محدود و دارای مشکلات سوء جذب رخ دهد.

از نشانه های کمبود روی، می توان به تأخیر در بهبود زخم ها، ریزش مو و اشکال مختلفی از جراحات پوستی اشاره کرد. کمبود روی همچنین منجر به نقایص ایمونولوژیکی متعددی می شود. میزان نیاز روزانه به روی در زنان و مردان بزرگسال به ترتیب 8 و 11 میلی گرم می باشد.

قسمت عمده دریافت روزانه روی از طریق گوشت، ماهی، ماکیان، غلات صبحانه آماده غنی شده با روی، شیر و فرآورده های آن تأمین می شود.

غلظت بالای روی (غلظت بسیار بالا و بیش از اندازه با مکمل یاری) با مصرف مکمل هنگامی رخ می دهد که دوز بسیار بالا استفاده شود. که می تواند منجر به عوارض جانبی شدید از جمله التهاب گاستریک (التهاب دستگاه گوارش) همراه با استفراغ، تهوع و خونریزی گوارشی شود. همچنین دریافت روی با جذب مس رقابت می کند و مصرف بیش از اندازه مکمل می تواند موجب کمبود مس شود. بنابراین هنگام مصرف روی باید سطح مس به دقت بررسی و ارزیابی شود.

منابع:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5315033/Diet and hair loss: effects of nutrient deficiency and supplement use

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK279618/How can I get enough iron

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK493231/

مطالب مرتبط
تنظیمات
این پرونده را به اشتراک بگذارید :
Facebook Twitter Google LinkedIn

یادداشت کاربران
درج یک یادداشت :
نام کاربری :
پست الکترونیکی :
وب :
یادداشت :
کد امنیتی :
2 + 1 = ?